Już kiedyś pisałam, że Sokółka – szczyt w Masywie Dzikowca i Lesistej Wielkiej, w Górach Kamiennych to ulubiona Blarza góra. Dlaczego ulubiona? Ciężko to jakoś sensownie opisać, najlepiej stanąć sobie na jej szczycie 😉. To góra, z której rozciąga się niesamowita panorama, góra „nieucywilizowana” – nie ma tam ławek, śmieci i ludzi też nie ma. Pięknie jest, tak po prostu i dziś nasze nogi zawędrowały właśnie tam.
Góry Kamienne dzielą się na cztery pasma: Góry Suche, Góry Krucze, Czarny Las oraz Masyw Dzikowca i Lesistej Wielkiej, gdzie nas dziś zagnało. O zaplanowanej przez nas trasie wycieczki na pewno nie można powiedzieć, że była nudna: niesamowitych, rozległych panoram mieliśmy aż nadto, były też ostre podejścia i zejścia, wąskie ścieżynki i szeroki trakt, a na Dzikowcu nawet miejsce na ognisko. Szczególne wrażenie zrobił jednak na nas widok z Sokółki.
Wędrówka, którą zaplanowaliśmy na dziś, pierwotnie miała być leniwym niedzielnym spacerkiem. Wymyśliliśmy sobie wycieczkę w Góry Suche, czyli w jedno z pasm Gór Kamiennych. Chcieliśmy poszukać z Piotrusiem śladów Pani Wiosny, ewentualnie wypatrywać pozostałości zimowej aury. Jednak w naszym słowniku zestawienie słów „leniwy spacer po górach” nie występuje, no po prostu się tak się nie da 😉 i ostatecznie rozbudowaliśmy nieco nasze plany. Tak właśnie powstała piękna 12-kilometrowa pętelka z Unisławia Śląskiego przez Sokołowsko i schronisko Andrzejówka aż na górę Bukowiec.
