Wakacje nad Morzem Bałtyckim - ach jak Wiciowo mi!

Wakacje w 2018 roku postanowiliśmy spędzić w maleńkiej nadmorskiej miejscowości — w Wiciu.
Jak podaje Wikipedia, poza sezonem mieszka tam jedynie 47 mieszkańców. Czysta, piaszczysta plaża, bez tłumów walczących o każdy wolny milimetr kwadratowy piasku, szum morza, odrobina słońca — tego oczekiwaliśmy od naszego urlopowego wyjazdu.

Wicie, jako cel naszego urlopu wypatrzyliśmy sobie już bardzo dawno. Kilka lat temu jak szukałam dla nas kwatery nad morzem, natknęłam się na ogłoszenie tego typu: „Oferujemy Państwu wygodne i dobrze wyposażone pokoje dwu, trzy i czteroosobowe [...], Każdy pokój posiada: łazienkę, lodówkę, czajnik elektryczny, [...] oraz WŁASNĄ WICIE”. Oczywiście ktoś się pomylił przy zamieszczaniu ogłoszenia, ale Wici tak spodobało się to wiciowanie, że ciągle namawiała nas na urlop właśnie w Wiciu. Jak się okazało, był to strzał w dziesiątkę, bo jest to miejscowość po prostu idealna na wyjazd dla rodzin z dziećmi.
   

A teraz po kolei, jak wyglądał nasz urlop w Wiciu:

Gdzie spaliśmy?

W większości w Wiciu do wynajęcia są domki i naprawdę trudno było mi znaleźć sensowną kwaterę w przyzwoitej cenie. Zależało nam na tym, żeby mieć dostępny aneks kuchenny, dwa oddzielne pomieszczenia i balkon bądź taras z suszarką. No i udało się, zatrzymaliśmy się w Villa Ewella.

Wici i Piotrusiowi bardzo podobał się tamtejszy plac zabaw. Gdy wracaliśmy z plażingu na kwaterę, dzieciaki siedziały tam, aż się ciemno zaczynało robić. A Piotruś rano ledwie oczy otworzył (jeszcze w pidżamie), już ciągnął nas na dwór. Plac zabaw był dla nich istnym rajem: piaskownica, ślizgawka, huśtawki, trampolina, piłki, drabinki i samochody, na których można było jeździć.

Co robiliśmy?

Blaru jak to Blaru, zabrał ze sobą na wakacje rower, żeby po rybnym obżarstwie mu za bardzo brzuch nie urósł no i żeby utrzymać formę przed dwutygodniowym rowerzeniem się po norweskich fiordach. Bardzo lubię jak Blaru bierze rower na urlop. Wstaje wtedy rano, pojeździ trochę i wraca ze świeżutkimi bułeczkami i dobrym humorem.

Przede wszystkim plażingowaliśmy

Plaża jest ogromnym atutem Wicia. Właściwie z każdej części miejscowości do morza jest naprawdę niedaleko. Zejść na plażę jest sporo, a jedno z nich jest dostosowane dla wózków. Jednak my z niego prawie nie korzystaliśmy. Akurat na tym odcinku było dość dużo kamieni. Szybko wypatrzyliśmy, nasze wymarzone miejsce do plażowania — szło się trochę dalej, drogą w kierunku Darłówka. Co prawda samo zejście było piaszczyste i Blaru musiał trochę pociągnąć wózek Piotrusia, ale to nie stanowiło dla niego większego problemu. Co ważne: niezależnie, w której części plaży i o której godzinie, by się nie rozłożyć z kocykiem, parawanami, leżakami i nie wiadomo, jakim jeszcze sprzętem, to w Wiciu miejsce do plażowania znajdzie się zawsze. Tam naprawdę w pełni sezonu na plaży jest pusto!

 Blaru z Wicią szaleli z piłką:

Nie zabrakło też morskich kąpieli, chociaż Piotruś początkowo nie porastał szczęściem po zetknięciu się z wodą.

Gdy Puszong wypluszczył się już w morskiej wodzie opatulaliśmy go w ręcznik, a później suszyliśmy na słoneczku. A gdy już ucinał sobie na plaży popołudniową drzemkę, my mięliśmy czas na inne uroki plażowania: Wicia układała kostkę Rubika,  ja z Blarem zabieraliśmy się za nadrabianie książkowych zaległości.

Znaleźliśmy czas na pieszą wędrówkę

Któregoś pięknego dnia postanowiliśmy zrobić sobie wycieczkę szlakiem biegnącym przez las, pomiędzy jeziorem Kopań a Bałtykiem. Jest to jednocześnie odcinek trasy rowerowej i rowerzystów spotkaliśmy całkiem sporo. Gdy my byliśmy w Wiciu, trwała przebudowa tego odcinka, bo ma on być częścią międzynarodowego szlaku Rowerowego R10, biegnącego wokół Morza Bałtyckiego. Planowany termin zakończenia  budowy trasy  rowerowej to koniec sierpnia 2018 r.

Przebieg naszej wycieczki obrazuje poniższa mapka:

Zobacz trasę w Traseo
Trasa naszej wycieczki była naprawdę bardzo przyjemna, a pogoda nas rozpieszczała. W pierwszą stronę szliśmy głównie lasem, natomiast drogę powrotną przetuptaliśmy wzdłuż plaży.

Co robiliśmy w niepogodę? Oczywiście łaziliśmy

Jak to nad polskim morzem bywa, nie zawsze było słonecznie (chociaż trzeba przyznać, że w większości pogoda nam dopisała). Był też dzień, kiedy lało, padało i nie chciało przestać. Wpakowaliśmy wtedy Puszonga w wózek, zapatuliliśmy w folię i poszliśmy sobie w sam środek ulewy. Schodziliśmy całe Wicie (dużo tego nie było) i pobliskie Rusinowo, a w międzyczasie zahaczyliśmy o kompletnie opustoszałą plażę. Fajnie było: Blaru skakał w morzu wśród fali i deszczu, wszyscy taplaliśmy stopy w kałużach, a Puszong coś tam opowiadał o życiu swym. Co jakiś czas Blaru pokrzykiwał na Wicie, że ma na niego nie wylewać wody z parasolki, ale nie wiele to pomagało. Gdy wróciliśmy na obiad, okazało się, że deszcz tak mocno zacinał przez jakieś szpary między wózkiem a folią, że Piotruś był cały mokry. Nie przeszkadzało mu to jednak zbytnio.

Wybraliśmy się na wycieczkę do Darłowa i Darłówka

Do Darłowa pojechaliśmy autem, a po drodze zatrzymaliśmy się jeszcze przy Szlaku Wiatraków. Szlak ten częściowo łączy się z wyżej przedstawionym szlakiem pieszo rowerowym między jeziorem Kopań a morzem.

Trochę poszwendaliśmy się po Darłowie, chociaż najpierw był problem z zaparkowaniem auta, ale to już inna historia. Najpierw zatrzymaliśmy się chwilę przy Zamku Książąt Pomorskich, później przeszliśmy kawałek dalej popodziwiać wodę. Spacerowaliśmy po rynku, gdzie udało nam się załapać na pyszne kręcone lody i tak nigdzie się nie spiesząc, powoli zmierzaliśmy w kierunku portu. 

 Piotruś był szczęśliwy, bo mógł podziwiać: pływające kaczki, statki i robić szalone wyścigi z Wicią.

Na bulwarze wzdłuż portu była naprawdę świetna siłownia zewnętrzna, na której udało nam się trochę rozruszać  nasze stare kości.

Na pewno ciekawym punktem naszej wycieczki był most im. Kapitana Witolda Huberta. To jedyny w Polsce most rozsuwany łączy on Darłówko Wschodnie z Zachodnim. Niestety, tłumy na moście i w samym Darłówku są po prostu przerażające.

Spacerowaliśmy także po molo umieszczonym na falochronie. Mogliśmy podziwiać morze i wpływające do portu statki.

Zaszliśmy także na plażę w Darłówku. Tego dnia nie było jednak mowy ani o plażowaniu, ani tym bardziej o kąpieli — było chłodnawo, a nad samym morzem dość wietrznie.

Za namową Wiktorii pojechaliśmy na wycieczkę do Ustki

Wicia chciała, żeby w przyszłym roku był to cel naszego wakacyjnego urlopu (na 99,9% się tak nie stanie). Ja w Ustce byłam na moim pierwszym nadmorskim wyjeździe, czyli na wczasach z rodzicami, gdy byłam dokładnie w Wici wieku. Blaru był tam kilka razy, ale też ładnych parę lat temu. Dużo się od tego czasu pozmieniało, miło było trochę powspominać. Natomiast Ustka to zupełne przeciwieństwo tego, co mieliśmy na urlopie w Wiciu. Głośno, tłumy ludzi na mieście, tłumy ludzi na plaży, tłumy ludzi na molo. To nie znaczy, że nam się tam nie podoba, ale nie odpoczęlibyśmy tam w wakacje. Natomiast myślę, że jest to świetna miejscowość na wyjazd poza sezonem. Nie będę się rozpisywać o atrakcjach Ustki, bo my po prostu trochę po niej pospacerowaliśmy. Nie zachodziliśmy nawet na plażę, bo Blarze plecy wołały już o ratunek i wyłączenie słońca.
Poniżej kilka fotek ze spaceru po molo:

Gdzie jedliśmy, jakie miejsca możemy polecić, a co lepiej omijać szerokim łukiem?

Wychodzimy z założenia, że na wakacjach nie ma sensu gotować — jedziemy odpoczywać, a nie stać przy garach. Aneks kuchenny przydawał się nam do zrobienia czegoś na ciepło na śniadanie.

Bardzo szybko wyczailiśmy w Wiciu naszą ulubioną miejscówkę na obiady. Po rozpakowaniu się na naszej kwaterze wygłodniali po podróży ruszyliśmy na poszukiwanie „czegokolwiek co nadawałoby się do jedzenia". Trafiliśmy  do Baru Gruba Ryba, no po prostu jedzonko poezja i palce lizać, nasz numer jeden w Wiciu. Cokolwiek byśmy nie wzięli, było pyszne, świeże do tego świetna obsługa i ceny więcej niż przyzwoite. A do jedzonka: kraftowy cydr lub wyśmienite czeskie pilsy — oczywiście to w wersji dla dorosłych.

Kolejne miejsce, które przypadło do naszych gustów kulinarnych to znajdujący się tuż przy zejściu na plażę w Wiciu Bar Koral (wydawało mi się, że nazwa była inna, ale zdjęcia z linka przekonują mnie, że to jednak to). Tutaj wybitnie smakowały nam śledziki — mistrzostwo świata. Gdyby nie to, że byliśmy z dziećmi pewnie przychodzilibyśmy tam z Blarem wieczorami na „kieliszeczek” z tymi przepysznymi zakąskami.

Często zachodziliśmy też na genialną mrożoną kawę lub espresso do takiego małego food tracka. Były tam lody, lemoniada i czekolada z piankami, którą Wicia uwielbiała. Ale jak to się nazywało...??? W życiu sobie nie przypomnę.

Jeśli chodzi o lody, to w Wiciu nie natrafiliśmy na nic szczególnego, no może poza lodami tajskimi. Za to na przepyszną słodkość natrafiliśmy w Ustce, skusiliśmy się na pączki wypiekane w Starej Pączkarni. Pychotka: pączki w przeróżnych, nietypowych nadzieniach są wypiekane na oczach klientów. W pobliżu unosił się cudowny zapach słodyczy.  

Niestety, podobnego zachwytu nie wzbudziły w nas oryginalne Usteckie Krówki, rzeczywiście były oryginalne — tak wstrętnych krówek nie jedliśmy nigdy.

Natomiast baaardzo szerokim łukiem lepiej omijać Restaurację Altana w Darłówku. Mięliśmy tam nieprzyjemną sytuację związaną z pomyleniem zamówienia, odgrzewaniem starego jedzenia na starym tłuszczu i klasyka z oszustwem co do wagi ryby. Ja, Wicia i Piotruś jakoś zjedliśmy to, co dostaliśmy, ale ani to dobre, ani to świeże nie było. A to jak został potraktowany Blaru to już w ogóle całkowita porażka. Zamówił teoretycznie 30 dkg ryby, a dostał panierowany kawał ości z płetwy i to jeszcze dwa razy odgrzewany. To, że ryba na pewno nie ważyła tyle, ile nabito nam na paragon, mogliśmy się przekonać następnego dnia na obiedzie w Wiciu. W naszej Wiciowej Grubej Rybie 30 dkg halibuta wyglądało na „nieco większe” niż to samo 30 dkg halibuta w tej nieszczęsnej Altanie. Blaru oczywiście swojej porcji nawet nie ruszył, bo tak naprawdę nie otrzymał nawet tego, co zamawiał. Mimo reklamacji jego obiad także został nam doliczony do rachunku. Ostatecznie nie zapłaciliśmy za to, ale niesmak pozostał. Gdy byliśmy w Ustce, stwierdziliśmy, że bezpieczniej wrócić na obiadokolację do Wicia.

Czy warto jechać do Wicia na wakacje?

Tak, tak i jeszcze raz tak. Dla nas było to idealne miejsce na wypoczynek nad Bałtykiem. Natomiast na pewno nie będzie to miejscowość, która każdemu przypadnie do gustu. Jeśli ktoś szuka atrakcji, imprez, dyskotek to w Wiciu się zanudzi. To miejscowość dla osób, które cenią sobie ciszę i spokój, idealna dla rodzin z dziećmi. Tak na zakończenie i podsumowanie, poniżej krótki filmik: