Pieniny: wycieczka z Sromowców na Trzy Korony

Zrobiła się piękna, słoneczna pogoda, więc postanowiliśmy wyruszyć na Trzy Korony. Tak na marginesie to widzieliśmy je poprzedniego dnia z dołu, gdy szliśmy szlakiem brzegu Dunajca. Nie do uwierzenia było dla nas, że będziemy się tam drapać.

Mapka z naszą trasą

Trasa: Sromowce Niżne – Sromowce Niżne | mapa-turystyczna.pl

Ach te Sromowce...

Oczywiście, jadąc do Sromowców Wicia i Blaru całą drogę mieli zaciesz z nazwy miejscowości, edukując mnie przy tym jakie to jeszcze inne Sromowce są oprócz Niżnych. Na miejsce dojechaliśmy z samego rana i planowo wyruszyliśmy na naszą traskę.

Kierunek schronisko Trzy Korony

Spod parkingu ruszyliśmy z zapałem w stronę schroniska Trzy Korony. Zatrzymaliśmy się tam na moment, w końcu przed nami była trudna i dość mocno górzysta wycieczka.

Widoczki ze szczytu Okrąglicy

Na Trzy Korony pieliśmy się krótszą i bardziej stromą trasą. Właściwie to wszystkie nasze wycieczki raczej tak planowaliśmy – wejść trasą stromą, a zejść łagodniejszą. Z dzieckiem w nosidełku dużo łatwiej i przede wszystkim bezpieczniej, jest wchodzić po stromiźnie, niż z niej schodzić. Trasa wymagała od nas kondycji i wysiłku, ale naprawdę warto było się trochę zmęczyć żeby zobaczyć tą zapierającą dech w piersiach panoramę ze szczytu Okrąglicy. Coś niesamowitego!

 

Kilka praktycznych uwag

Po pierwsze i najważniejsze na szczycie są tłumy. W sumie to nie wiem skąd się wzięli ci ludzie, bo w drodze na szczyt w zasadzie pustawo. A w sumie to wzięli się stąd, że opcji wejścia na Trzy Korony jest kilka, a zapewne większość turystów wchodzi i schodzi tą samą (mniej stromą) trasą. Z racji, że nie lubimy się powtarzać wybraliśmy odmienny wariant. W związku z tłumami warto, więc wstać wcześnie, żeby nie stać w ekstremalnie długiej kolejce na szczyt. Na górę prowadzą wydzielone żelazne korytarze ze schodami i niestety, zwłaszcza ci co lubią rano pospać muszą odstać swoje. Nam na szczęście udało się dotrzeć jeszcze przed przyjazdem kolonii i nie było tak źle. Wejście jest płatne, bilety kosztują 5 zł.

Wracaliśmy żółtym szlakiem przez przełęcz Szopka i tam rzeczywiście było sporo turystów. Niemniej trasa bardzo malownicza i godna polecenia. Tego dnia zrobiliśmy 8,5 km w czasie 5 i pół godziny, uwzględniając mega długie postoje na rozprostowanie Piotrusiowych nóżek.

Co to są "koki"?

Obiadek zjedliśmy tego dnia już w Czorsztynie w Zajeździe pod Smrekami. Wiedzieliśmy, że będzie tam krzesełko do karmienia dla Puszonga no i jedzonko nam smakowało. W zajeździe miało miejsce bardzo ważne dla Pietrusięczego rozwoju wydarzenie. Otóż, po skończonym obiedzie, gdy już mieliśmy się zbierać, a ja pośpiesznie sprzątałam chusteczkami nawilżanymi resztki rozrzuconego obiadu, podszedł do nas kotek. Ot taki, który wiedział, gdzie się można najeść. Ów kotek zaczął pomagać mi w sprzątaniu tzn zjadać z ziemi resztki obiadu. Jakie to wrażenie na Piotrusiu zrobiło, jakby co najmniej ósmy cud świata zobaczył! W swym puszystym uniesieniu, zdał sobie wtedy sprawę, że oprócz ludzi i ptaków (bo je zauważał) istnieją na świecie jeszcze inne stwory. Podpełzł więc, podpezł, co sił w nogach nie chodzących i z zadziwieniem zaczął pytać „co to? co to?”. Cała rodzina z ochotą udzieliła swemu Puszontku jakże wyczerpującej odpowiedzi, iż jest to kot. Na co Piotruś, wskazując na kota, miliard razy powtórzył „ko ko” i „kok”. Od tej pory wszystkie kręgowce to w Puszongowym rozumieniu ko i koki 😊.

< Szlak Brzegiem Dunajca