Pogórze Kaczawskie, Park Krajobrazowy Chełmy: wycieczka z Bogaczowa na górę Górzec (442 m n.p.m)

Góry nie zawsze muszą być wysokie, żeby łażenie po nich mogło sprawiać frajdę. My bardzo lubimy wycieczki w rejonie Gór i Pogórza Kaczawskiego. Góra Górzec, choć mierzy zaledwie 442 m n.p.m, potrafi zaskoczyć swoją tajemniczością i urokiem. Jesienią okoliczne lasy mienią się feerią barw, a wędrówka ścieżkami prowadzącymi przez Pogórze Kaczawskie staje się prawdziwą przyjemnością. Na szczycie Górzca stoi barokowa kapliczka św. Anny — miejsce dawnych i licznych pielgrzymek, dziś ciche i klimatyczne, jakby zawieszone w czasie.

Mapka z trasą wycieczki

Start w Bogaczowie

Auto zostawiliśmy na widocznym na mapce parkingu w Bogaczowie. Niedaleko jest też spora wiata z wyznaczonym miejscem na ognisko. 

Trasa z Bogaczowa prowadziła nas na szczyt góry Górzec czerwonym Szlakiem Brzeżnym (początkowo towarzyszył mu też szlak niebieski). Wędrowaliśmy sobie przez kolorowy las, co chwilę napotykając jakieś grzyby. Jesień dookoła wyglądała i pachniała cudownie 😍.

Tak na marginesie to dziś były moje urodziny — teoretycznie po raz drugi stałam się pełnoletnia, a praktycznie cały czas mentalnie czuję się jakbym była w wieku mojej Wici 😏.

Wzgórze Górzec (442 m n.p.m)

Górzec, potocznie nazywany Kalwarią, to kolejny szczyt Pogórza Kaczawskiego, który może się pochwalić wulkanicznym pochodzeniem. Samo wzniesienie nie jest jakieś szczególnie efektowne, widoków ze szczytu też już za bardzo nie ma, bo przysłoniły je drzewa. Jednak miejsce to ma jakiś swój niepowtarzalny klimat, a w otoczeniu jesiennej aury robi się tu jeszcze bardziej tajemniczo, nieco refleksyjnie i ciut, ciut mrocznie, ale jednak odprężająco 😉.

Istnieje teoria, że w przeszłości Górzec mógł być, podobnie jak Ślęża, miejscem kultów pogańskich. Póki co nie ma jednak bezpośrednich, jednoznacznych dowodów archeologicznych (np. odkrytych miejsc ofiarnych czy artefaktów kulturowych), które potwierdzałyby, że odbywały się tu jakieś przedchrześcijańskie obrzędy religijne. Opowieści o składanych na szczycie góry ofiarach i ich duchach przemierzających okoliczne lasy mogłyby być dość ciekawym wątkiem tej mojej pisaniny, ale może, na razie skupię się na bardziej historycznej fabule 😉.

Na początku XIII wieku na szczycie góry stał gródek bądź niewielki zamek myśliwski z suchą fosą, najprawdopodobniej wzniesiony przez księcia Henryka Brodatego. Pobliska wieś Pomocne swą nazwę zawdzięcza waśnie książęcej posiadłości, bo to tam mieszkała cała służba i książęcy dworzanie. W połowie XIII wieku Górzec znalazł w granicach posiadłości zakonu cystersów z Lubiąża. Od tego czasu okoliczny las został nazwany Mniszym Lasem. Na ruinach dawnej książęcej budowli postawiono kaplicę pielgrzymkową, którą oznaczono na mapie Księstwa Jaworskiego z 1615 r. jako miejsce kultu religijnego. I tu wrócę do teorii mówiącej o tym, że Górzec jednak był miejscem kultu pogan. Skoro według legend wzniesienie to było uważane za „świętą górę” jeszcze za czasów przedchrześcijańskich to być może mnisi chcieli „ochrzcić” to miejsce stawiając własną kaplicę. Tak było, chociażby na Ślęży.
W 1740 r. na szczyt Górzca wytyczono Drogę Krzyżową prowadzącą z Męcinki. Ustawiono 14 kapliczek wykutych w piaskowcu, z napisami wyrytymi niemieckim gotykiem.

Obecnie na szczycie są trzy stacje drogi krzyżowej i kapliczka świętej Anny. Są też ławki, żeby móc sobie przyklapnąć i podumać. Swój obecny wygląd Kalwaria zawdzięcza gruntownej przebudowie z drugiej połowy XIX w. i kilku późniejszym renowacjom.

Podobało nam się na Górzcu 😊.

Kierunek sztolnia Rudolf

Ze szczytu schodziliśmy podążając niebiesko-zielonym szlakiem. 

Po drodze mijaliśmy kolejne stacje drogi krzyżowej i choć wędrowaliśmy zupełnie niezgodnie z właściwym kierunkiem Kalwarii, to zatrzymywaliśmy się na moment przy każdej z kapliczek.
Dookoła piękna, kolorowa jesień 😍.

Na rozwidleniu szlaków skręciliśmy w ścieżkę oznaczoną zielonymi znaczkami. Podążaliśmy w kierunku kolejnej ciekawostki na trasie, czyli do dawnej sztolni Rudolf.

Sztolnia Rudolf

To pozostałość po wydobyciu rud miedzi i żelaza w okolicach Męcinki. Złoża eksploatowano bardzo krótko — prawdopodobnie od lat 40. do lat 80. XVIII w. Szybko okazało się, że wydobycie było mało opłacalne ze względu na niewielką ilość urobku. Obecnie sztolnia jest zasypania i niedostępna.

Powrót do Bogaczowa

Chcąc wrócić do Bogaczowa, znów doszliśmy do rozwidlenia szlaków i wędrowaliśmy kawałek lasem niebieskimi znaczkami.

W którymś momencie odbiliśmy ze szlaku w boczną ścieżkę, a tam takie piękne widoczki 😍:

Gdy znów wróciliśmy na niebieski szlak, nasza wycieczka dobiegała ku końcowi, bo do auta zostało jakieś 200 metrów.