Czeska Szwajcaria: Mariina vyhlídka, Vilemínina stěna, Rudolfův kámen i ruiny zamku Falkenštejn – wędrówka z Jetřichovic

Jetřichovice to świetny punkt wypadowy na jedną z najpiękniejszych tras w Czeskiej Szwajcarii. Na szlaku czekają skalne schodki, żelazne drabinki i punkty widokowe z panoramą jak z bajki. A na zakończenie – podejście do ukrytych w lesie ruin zamku Falkenštejn. Trasa w sam raz na całodzienną wycieczkę, kolejną już w czasie naszego urlopu w Děčínie.

Mapa z trasą wycieczki

 

Start z Jetřichovic

Auto zostawiliśmy na płatnym parkingu w Jetřichovicach (150 CZK za dzień), tuż przy wejściu na szlak i ruszyliśmy w drogę, podążając czerwonymi znaczkami przez las.

Im dalej szliśmy, tym robiło się coraz bardziej stromo – ku niezadowoleniu Wiki i ogromnej radości Puszonga 😉.

A to już końcówka podejścia na Mariina vyhlídka, czyli na stylowy i romantyczny punkt widokowy.

Mariina vyhlídka – górska altanka z widokiem

Na szczycie Mariina skála (skała Marii) stoi urocza drewniana altanka – to właśnie Mariina vyhlídka, nazwana tak na cześć księżnej Marii Kinskiej. Powstała w 1856 roku z inicjatywy jej męża Ferdinanda i pełniła funkcję przeciwpożarowego punktu obserwacyjnego, a przy okazji była romantycznym symbolem tamtej epoki.

Altanka wielokrotnie ulegała pożarom, ale zawsze ją odbudowywano – ostatnia rekonstrukcja miała miejsce w 2021 roku. Widok z Mariina vyhlídka jest po prostu bajeczny – idealny na krótką przerwę i kilka fotek.

Dalej szlakiem w las

To nie koniec podejść i nie koniec pięknych widoczków na dziś. Zeszliśmy z urokliwej altanki i dalej ruszyliśmy szlakiem przez las. 

Chwilę przerwy zrobiliśmy przy skalnym nawisie Balzerovo ležení. Zatrzymaliśmy się tam nie dlatego, że byliśmy głodni czy zmęczeni – po prostu spodobała nam się ławka i przyjemny chłodek bijący od skał 😉. Nazwa tej miejscówki najpewniej pochodzi od niemieckiego słówka balzzeit – tokowanie (okres godowy) i czeskiego ležení – obóz. Kiedyś myśliwi urządzali sobie tu obozowisko podczas polowania na głuszce i cietrzewie.

Na skale widać m.in. taki oto napis:

ANNO. 1632. AM. TAGE. S.

JOHANNIS SEIND. DA. GE. LE

GEN. GMV. MV IF. GAN. SW

Ponoć jest to najstarsza znana tego typu inskrypcja w Czechach i upamiętnia obozowisko z nocy świętojańskiej w 1632 roku.

Vilemínina stěna – kolejny punkt widokowy

Po chwili odpoczynku znów ruszyliśmy pod górę i wkrótce dotarliśmy do kolejnego niesamowitego punktu widokowego na naszej trasie. 

Vilemínina stěna (Ściana Wilhelminy) to skała, która również zawdzięcza swoją nazwę arystokratce – tym razem hrabinie Vilemínie Kinský, żonie Rudolfa Kinskiego, właściciela okolicznych ziem w XIX wieku.

A widok? Cóż – rozległy i spektakularny 😍. Widać było lasy i skały o fantazyjnych kształtach oraz Mariinę vyhlídkę, na której byliśmy chwilę wcześniej. Z daleka altanka wyglądała jak jakiś romantyczny zakątek dla baśniowej księżniczki 😉.

W stronę Rudolfův kámen

Przed nami był najbardziej widowiskowy punkt całej wycieczki – Rudolfův kámen. Zanim jednak tam dotarliśmy, czekał nas prawie półtorakilometrowy spacer od Vilemíniny stěny. Czerwony szlak dość przyjemnie prowadził przez las – trochę schodków, trochę skał, a co jakiś czas mignął nam jakiś ładny widoczek.

Rudolfův kámen – najbardziej widowiskowy punkt dnia

Początek wejścia na Rudolfův kámen (kamień Rudolfa) nie był taki zły – zwykłe schodki prowadzące na stromą skałę. Jednak im dalej szliśmy, tym robiło się ciekawiej… albo, jak kto woli, straszniej 😉. Gdy zobaczyłam końcówkę podejścia z łańcuchem, pomyślałam, że chyba kogoś pogięło, żebym ja miała tam wejść 😉. No ale… weszłam i dałam radę! (😊😊😊). Trzeba jednak przyznać, że Rudolfův kámen to nie jest wycieczka dla osób z lękiem wysokości.

A widoki? Po prostu niesamowite! 😍 Z góry rozciąga się przepiękna panorama Czeskiej i Saksońskiej Szwajcarii, a w oddali widać dobrze znane nam punkty – Mariinę vyhlídkę i Vilemíninę stěnę.

To jedna z tych panoram, które naprawdę zapadają w pamięć i sprawiają, że człowiek czuje się jak na dachu świata – mimo że Rudolfův kámen ma zaledwie 484 m n.p.m 😉.

Skała zawdzięcza swoją nazwę Rudolfowi Kinskému, kolejnemu z arystokratów, który władał tymi terenami. Na szczycie stoi niewielka drewniana wiatka, w której wisi portret Rudolfa. My trafiliśmy też na wyjątkowego lokatora – śliczną popielicę 😍.

Powrót do Jetřichovic 

Zejście z Rudolfův kámen było równie emocjonujące, jak wejście – schodki, drabinki, łańcuch, czyli powtórka z dawki adrenaliny 😉. 

Dalej szlak prowadził przez las, trochę między skałami. Choć wydawać by się mogło, że zbliżaliśmy się już do końca trasy, to w Jetřichovicach czekała na nas mała „dogrywka” – ruiny skalnego zamku.

Ruiny zamku Falkenštejn

Gdy dotarliśmy na parking w Jetřichovicach, nawet nie zostawiliśmy plecaków w aucie – żwawo ruszyliśmy żółtym szlakiem na ruiny zamku Falkenštejn. Dojście do zamku prowadziło przez las i było krótkie, bo to zaledwie 500 m. Jednak nie była to taka lekka przechadzka – po drodze mieliśmy dużo, dużo schodków, a na szczyt, gdzie niegdyś stał zamek, musieliśmy pokonać strome podejście przez wąską szczelinę.

A na górze – kolejne schody 😉 i metalowe platformy. Z samego zamku Falkenštejn nie zachowało się zbyt wiele, umieszczono tabliczki z opisami, wskazującymi, w jakim akurat pomieszczeniu znajdowalibyśmy się, gdyby warownia jeszcze stała. Mimo to całość robi wrażenie. Największą atrakcją były jednak widoki: rozległa panorama wynagradza każdy schodek po drodze na szczyt 😉.

Zamek Falkenštejn powstał prawdopodobnie pod koniec XIII wieku jako obronna warownia rodu Michaloviców. Podobnie jak dziś, niegdyś prowadziła do niego jedynie wąska, stroma szczelina skalna. Dodatkowym zabezpieczeniem była drabina, którą w razie niebezpieczeństwa można było po prostu wciągnąć na górę. Zamek użytkowano do połowy XV wieku, a później stopniowo popadł w ruinę. Dopiero w 1852 roku księżna Vilemína Kinský uczyniła z niego atrakcję turystyczną.

Kończymy wędrówkę

Zaczęło kropić, więc stwierdziliśmy, że czas zbierać się z Falkenštejnu. 

Schodząc w dół żółtym szlakiem wróciliśmy do Jetřichovic.