Czeska Szwajcaria: wędrówka na Pravčicką Bránę z Hřenska – opis szlaku, widoki i ciekawostki

Czeska Szwajcaria to raj dla miłośników pieszych wędrówek – zachwyca skalnymi labiryntami, wąwozami i widokami, które trudno zapomnieć. Trasa na Pravčicką Bránę – największą naturalną skalną bramę w Europie, jest absolutnym hitem wycieczkowym tego regionu. Szlak z Hřenska prowadzi wśród niesamowitych formacji skalnych i miejsc, gdzie przyroda po pożarze w 2022 roku nabiera nowego oblicza – obok czarnych, zwęglonych kikutów drzew widać już młode brzózki.

Tegoroczny urlop postanowiliśmy spędzić w Děčínie, w sercu Czeskiej Szwajcarii. Trasa na Pravčicką Bránę to pierwsza z naszych urlopowych wędrówek i zdecydowanie była to świetna inauguracja całego wyjazdu. 

Wycieczkę rozpoczęliśmy od podróży pociągiem z Děčína do miejscowości Schöna, a potem przepłynęliśmy promem przez Łabę do Hřenska. Oczywiście, na wycieczkę moglibyśmy równie dobrze podjechać autem, ale taka pociagowo-promowa przejażdżka to dodatkowa atrakcja 😉. Bilety na pociąg dla naszej czwórki kosztowały ok. 30 zł w obie strony, a przeprawa przez Łabę jest już w cenie – wystarczy pokazać bilet kolejowy.

Mapa z trasą wycieczki 

Hřensko – początek wędrówki

Po przeprawie promem przez Łabę ruszyliśmy czerwonym szlakiem przez Hřensko. Rano miasteczko było jeszcze ciche i spokojne, dopiero budziło się do życia. W drodze powrotnej mogliśmy się przekonać, jak bardzo zmienia się jego oblicze 😉 – ulice zapełniają się wtedy turystami, a przy drodze wyrasta gąszcz straganów z typową „chińszczyzną”. Trochę psuje to klimat miejsca, bo sama miejscowość jest naprawdę urokliwa – malowniczo położona w wąskiej dolinie Łaby i Kamenicy, z ciekawą, zabytkową zabudową. 

Dawniej Hřensko było górską osadą drwali i flisaków, ale z biegiem czasu, dzięki swojemu położeniu i naturalnym atrakcjom, stało się popularnym punktem wypadowym dla turystów odkrywających uroki Czeskiej Szwajcarii. W XIX wieku powstało tu mnóstwo hoteli i pensjonatów. Wytyczone zostały szlaki, wybudowano mostki, wiaty turystyczne i wieże widokowe. 

Początkowo szlak z Hřenska był dość monotonny – przez dłuższy czas prowadził asfaltem. Dla tych, którzy chcieliby uniknąć takiego początku wędrówki, dobrym rozwiązaniem jest autobus nr 434 kursujący z Děčína. Jego ostatni przystanek to Hřensko Pravčická brána, skąd do głównej atrakcji jest już naprawdę niedaleko.

W stronę Pravčickiej Brány – szlak wśród skał

Gdy w końcu zeszliśmy z asfaltu, zrobiło się zdecydowanie ciekawiej. Początkowo droga wiodła niemal po płaskim terenie, między ogromnymi skałami i brzozowym laskiem, który wyrósł tu po wielkim pożarze.

Dalej szlak prowadził zakosami, powoli pod górę. 

Trasa nie była trudna, ale słońce coraz mocniej przyświecało, więc postanowiliśmy delikatnie zboczyć ze szlaku i poszukać ochłodzenia w Jeskyni Českých Bratří (Jaskini Czeskich Braci). Tam rzeczywiście było chłodniej – zwłaszcza gdy przysiedliśmy na wielkim, zimnym kamieniu. Motywacja do dalszej wędrówki wróciła zupełnie po kawałku czekolady Studenskiej. 

Pełni nowej energii znów ruszyliśmy na szlak, wchodząc coraz wyżej i wyżej po schodkach i mostkach.

Pravčicka Brána – symbol Czeskiej Szwajcarii

No i udało się – stanęliśmy przed nią, słynną Pravčicką Bráną. Monumentalny, skalny łuk wyrastający nie wiadomo skąd, naprawdę robi wrażenie 😍. Ten cud natury uformował się z piasku pochodzącego z dna morza, które znajdowało się 90 milionów lat temu na obszarze Czeskiej i Saksońskiej Szwajcarii. Z czasem miękki piaskowiec poddał się erozji, aż powstał największy w Europie skalny most – o rozpiętości 26,5 m i wysokości ponad 16 m. Ciekawostką jest fakt, że jeszcze do 1982 roku można było spacerować po górnym łuku Pravčickiej Bramy. Niestety, 150 lat takich wycieczek sprawiło, że wydeptano z niej niemal pół metra skały.

Punkty widokowe i schronisko Sokolí hnízdo

Wstęp na tarasy widokowe i do budynku schroniska Sokolí hnízdo (Sokole Gniazdo) jest płatny, ale to zdecydowanie dobrze wydane pieniądze. Panoramy dosłownie zapierają dech w piersiach  😍

Cennik latem w 2025 roku wyglądał tak:

Dorośli – 125 CZK (ok.22zł)
Dzieci (6–14 lat), studenci i emeryci – 50 CZK (około 9zł)

Zanim jednak ruszyliśmy na punkty widokowe, skusiliśmy się na Malinovkę i kawałek pysznego ciasta. Siedząc na tarasie schroniska z takim pejzażem przed oczami, czuliśmy się lepiej niż w najbardziej luksusowej kawiarni świata — prestiż w czystej postaci 😉☕🍰

Schronisko, które dziś mogliśmy poznać jako niemalże elegancką wycieczkową restaurację, początkowo funkcjonowało jako skromny wyszynk — mały domek kryty korą, taka pierwsza baza dla turystów. Później, w latach 70. XIX wieku, wybrukowano ścieżkę Pelagiensteig, łączącą Hřensko z punktem widokowym, oraz wytyczono spacerowy szlak do Mezní Louka. Natomiast 1881 roku książę Edmund Clary-Aldringen wybudował tu w rekordowym tempie okazały pałacyk zwany „Sokole Gniazdo”. Do budowy zatrudnił robotników z Włoch, bo byli najtańsi i jak się okazało naprawdę szybcy, bo uwinęli się z robotą w rok. Później pojawiły się barierki, poręcze, a dostęp do widoków objęto opłatą — miejsce nabrało komercyjnego charakteru.

Swoje kroki kierowały tu także znane postacie. Pravčicką Branę podziwiał Hans Christian Andersen, który ponoć właśnie stąd czerpał inspiracje do swoich baśni. Z czasem zaczęły pojawiać się również inne osobistości europejskiej kultury i arystokracji, które traktowały wizytę w Sokolim Gnieździe jako obowiązkowy punkt podróży po romantycznych zakątkach Europy.

Po krótkim odpoczynku w schronisku ruszyliśmy dalej – na tarasy widokowe. Są to trzy punkty, z których roztacza się niesamowity widok na Pravčicką Bránę oraz Křídelní stěny (Skrzydlate Mury), Václavskou stěnu (Mur Wacława), Stříbrné stěny (Srebrne Mury) i charakterystyczny stożek Růžovsky vrch (Różane Wzgórze).

Te widoki trudno opisać słowami, zdjęcia to tylko namiastka – naprawdę trzeba tam stanąć i zobaczyć wszystko na własne oczy. Nawet wśród tłumów turystów mogliśmy się zachwycić okolicą i po prostu chłonąć ten niezwykły krajobraz.

Zejście i droga powrotna

Po nasyceniu się tymi widokami ruszyliśmy w drogę powrotną do Hřenska. 

Szczęśliwie nie musieliśmy długo czekać ani na prom do Schöny, ani na pociąg do Děčína. Tak zakończyła się nasza pierwsza urlopowa wycieczka po Czeskiej Szwajcarii – bardzo udana inauguracja wędrówek w tym regionie. W sumie trasa tam i z powrotem wyniosła nieco ponad 12 km i trochę po 15:00 byliśmy już w Děčínie.